zaterdag 21 maart

gister reden we met de bus naar Yangshuo, nadat Mr. Monk ons eerst naar het tweede vrijwilligerhuis had gebracht om daar onze koffers achter te laten en we met een rugtasje voor het weekend vertrokken. in de bus (en overal) zie je verbazingwekkende dingen van China; een man verkoopt annanas die op karton op straat leggen; hij zit op het stoepje; komt er een klant dan rasp hij de schil eraf en snijd de overgebleven pitten met een mesje weg in een spiraalvorm; hij pakt het in en verkoopt het, dan denk ik;"die is arm"; dan gaat hj zitten en pakt zijn mobiel.
uiterlijke trots; interieur oid lijkt van geen belang te zijn.
de huizen zijn klein; donker (geen of weinig ramen) klam en niet echt schoon. ze zitten op kleine stoeltjes of gehurkt; in de keuken is alles op hurkhoogte. ze gooien afval overal neer. ook in de slootjes/stroompjes waarin (ook de Chinese vrouwen die westerse kleding dragen) de kleding wordt gewassen. Sommige Chinesen lijken zich westers te willen gedragen sommige (vooral ouderen) niet, maar de meesten zijn wel heel vriendelijk.
van het geld dat ik kreeg wil ik iets nuttigs kopen; waar behoefte aan is; maar het gekke is; dat weet ik nog niet! in mijn Westerse ogen zouden een hygiënisch toilet e.d. belangrijk zijn, maar dat lijkt het voor deze mensen gewoon niet te zijn.
het weeshuis waar ik oorspronkelijk heen zou gaan zit niet meer in het project van de Green Lions, vandaar dat ik nu andere vrijwilligerswerk taken krijg aangeboden, op de kindergarden en de highschool heb ik het gewoon nog niet gezien, maar ik ben nog niet weg. (heb nog drie weken)